Sorry Ma, Forgot to Take Out the Trash

Sięgam do kieszeni kiedy te są puste. Odwieczny taniec ludzi, tutaj chyba nigdy nie znajdziesz już sensu...
Za trzy lata widzę siebie w tweedzie ze skórzanymi łatami na łokciach, pedalsko narzuconym szaliku i wayfarerach. Nawet już się nie buntuję. Paralelne umieranie, począwszy od sprzeciwu, przez walkę, skończywszy na akceptacji. Zostawiłem za sobą już tyle nadziei, pragnień i idei. Muzyka jest już tylko tłem, a ludzie tylko szczeblami życia. Czasem wraca do mnie pomysł o puszczeniu tego wszystkiego jeszcze raz od początku. Dyskretny urok backmaskingu w nadziei odkrycia podpowiedzi i wskazówek ukrytych w ścieżkach. Ale wiesz... tylko czasem i coraz nieśmielej z resztą.
Liczę "kwiaty zła". Czytaj: znowu piłem.
Liczę wszystkie ślady szminki na papierosach, zdarte trampki i kolana, rozmowy ideałach. Rozmawiałem dzisiaj przez telefon ze znajomym i nerwowo owijałem kabel telefonu, wokół palca. Moi przyjaciele kroczą twarzą ku słońcu. Nikt z nich nie gubi sensu. Są skupieni... Ja nie.

The Replacements - [Advantureland #13] Unsatisfied